Lierin

Imię: Lierin
Nazwisko: -
Wiek: 28
Rasa: Człowiek
Profesja: Łowca wampirów
Stosunek względem bóstwa avadorskiego: ???
Nastawienie do innych ras: wampiry i wilkołaki - wrogo nastawiona

Magia:

Słabości/wady:
Lęki/fobie:
Choroby:
Zalety/mocne strony:

Ekwipunek:
Umiejętności:
Wygląd:

• wzrost:
  
• waga:
  
• budowa ciała:
  
• kolor oczu:
  
• długość i kolor włosów:
  
• cera/karnacja:
  
• znaki szczególne:
  
• ubiór codzienny/preferowany:
  

Charakter: Nie jest najprzyjemniejszą osobą, na jaką można w życiu trafić. Jeśli nie jest w nastroju, co zdarza się wyjątkowo często, będzie prowokować chamskimi odzywkami, szukając okazji do zaczepki. Tak po prostu, by kogoś wyprowadzić z równowagi dla rozrywki. Z drugiej strony, stara się nie wszczynać bójek - kiedy jest już blisko, odpuszcza. Obrażanie to jedno, ale rękoczyny? Jeśli jej wyszczekana buźka do takiej doprowadzi, próbuje się zręcznie wycofać, by uniknąć przelewu krwi. Ludzie, jacy by nie byli, to tylko ludzie. Każdy ma prawo żyć, nawet jeśli jest skończoną szują. Nie jej sprawa. Jedyną krwią, której nigdy jej nie szkoda, jest wampirza. I ma to wiele wspólnego z tym, że wampiry zabijają ludzi dla przyjemności. Gdyby zechciała kiedyś z jakimkolwiek porozmawiać, być może rozszerzyłyby się jej horyzonty, w chwili obecnej jednak są to dla niej krwiożercze stwory, które nie potrafią koegzystować z innymi gatunkami. Nie zastanawiała się nigdy nad słusznością swoich działań, została zrekrutowana do stowarzyszenia łowieckiego jako małe dziecko - od najmłodszych lat szkolona, by nienawidzić. Wpojono jej pewne wartości, inne wykształciła sobie sama; wszystkie zogniskowane wokół wrogości do tego gatunku.
Lierin niechętnie opowiada o swojej przeszłości, jest za to całkiem dobrym słuchaczem. Może nie do końca cierpliwym, za to wyrozumiałym. Nie ocenia ludzi (wampirów, oczywiście, ocenia), ani też nie pomaga im podjąć decyzji. Jeśli ktoś poprosiłby ją o pomoc, mogłaby pomóc wyznaczyć możliwe ścieżki - i na tym koniec. Chłodna, logiczna kalkulacja. Z ciepłymi uczuciami, proszę sobie wyobrazić, nasza bohaterka ma nie lada problem. Łatwo jej okazać gniew, wrogość czy obojętność, ciężej wykrzesać z niej pozytywne emocje, jako że na pierwszy plan wysuwa się zgorzkniałość. Nie jest do końca pewna swego celu w życiu, i być może to niszczy ją od środka. Dziś zabija wampiry, ale co dalej? Co jeśli nadepnie komuś na odcisk na tyle mocno, by wysłał za nią swoich zabójców? Zawsze powtarzali, że taki jest jej obowiązek, misja mająca uratować ludzkość przed popadnięciem w niewolę istot nadprzyrodzonych. Ostatnimi czasy targają nią jednak wątpliwości. Lata spędzone poza stowarzyszeniem pozwoliły jej oczyścić umysł z wpajanych przez lata bzdur, jakoby była bohaterką tego świata, gotową poświęcić swoje życie, by ratować innych. Nie będzie żadnego poświęcenia, ani manipulacji ze strony przełożonych. Ale nie pozwoli też, by ginęli bezbronni ludzie.

Historia:

Dodatkowe informacje/ciekawostki: